Nieuws / Forza Hoogland D1 toont opnieuw veerkracht maar verliest wel speler!
Monday 17 November 2014
Wedstrijdverslagen - Dames 1
Amersfoort, 15 november 2014. Op de dag van de intocht stond Auto van Oort/Rebelle D1 op het menu voor de chicks van het eerste damesteam van Forza. Rebelle kan omschreven worden als de angstgegner van dames 1. In het verleden zijn er namelijk weinig successen behaald tegen dit team. Komt dat doordat het team dit jaar voor het eerst in de tweede divisie speelt, of omdat wij dit jaar voor het eerst in de tweede divisie B spelen?! Hoe dan ook, in de Beker hadden we op het nippertje gewonnen. Al snel kwamen wij tot de ontdekking dat het team van Rebelle door de tijd heen bijna ongewijzigd is gebleven. Zelfs Cruella heeft de weg weten te vinden naar de eerste vereniging van Dieren, al denken zij daar uiteraard anders over, maar wij weten wel beter, en de winnaar heeft het voor het zeggen. Dus...
Minder leuk nieuws kwam er deze week van Yara, die zich genoodzaakt zag om deze zaterdag een sabbatical te nemen. Ze wil zich twee weken lang volledig in de sportschool opsluiten, zodat zij de eerstvolgende wedstrijd kan terugkomen als Johnny Bravo en minimaal acht keer per wedstrijd een bal zo hard binnen de drie slaat dat er een nieuwe bal nodig is.
Met twee punten uit 4 wedstrijden en bungelend onderaan de ranglijst, blijken de Rebelle het moeilijk te hebben in de tweede divisie B. Als we willen stijgen in de ranglijst is dit een belangrijk moment om punten te pakken, veel punten. De opdracht van de coach is simpel: speel geconcentreerd en haal je eigen niveau. “Kat in het bakkie.” Ik hoor het u denken. Nou dames en heren, het tegendeel werd in de eerste set bewezen.
Ondanks dat er een veld vrij was, kon er pas later worden gestart door de vrouwen uit Hoogland. De bureaucratie vindt men tegenwoordig immers overal. Op vrij simpele en domme wijze kregen wij te maken met ons eerste “Zaanstadje” van dit seizoen, waardoor wij op het “verkeerde” veld begonnen. De eerste psychologische klap was een feit. De tweede kwam er vrijwel direct achteraan. Want waar waren de vlaggers? Wederom paniek. Geer en BamBam aarzelden geen moment en als hoogopgeleide vlaggers namen zij plaats aan de zijlijn.
Tijdens het inslaan blijken wij een aardig balletje te kunnen slaan. Zo sloeg menig aanvaller van Forza de bal in de beroemde ‘3 meter’ of zelfs lekker cross in de spelersgroep van de Rebellen. Tevens zagen wij hier en daar ook de ‘cobra’ verschijnen ofwel een heerlijke shot in het centrum, waar normaliter geen verdediger bij kan komen. Maar... het is enkel inslaan, het gaat immers om het winnen van de wedstrijd.
Danny Lepelblad a.k.a. The Lion King, mooiste scheidsrechter van de Tweede Divisie, stond zelfverzekerd op zijn rots en hij zag dat het goed was. Samen met zijn Jouri strijden zij ook dit jaar weer om de titel “Beste duo van de Tweede Divisie”. Vlak voor het eerste fluitsignaal zwaaide hij zijn manen opzij en bulderde zoiets als Hakuna Matata. De tegenstanders snapten er niets van, maar wij wisten wel beter. De bloedmooie arbiter had namelijk speciaal voor vandaag het 44e deel van ‘het handboek voor volleyballers’ geboden uit het hoofd te leren. Deze herschreven editie uit 1939 is niet online verkrijgbaar en uitsluitend te bestellen via de Facebook-pagina van Danny Lepelblad voor een schappelijk prijsje.
De wedstrijd. Gespannen gezichten op de tribune, met name bij onze spelersmannen. De eerste set betraden Nienke, Masu, Pip, Eva Schakel, Debby en Judith het veld. We begonnen slordig en ongeconcentreerd. Ondanks dat de pass op maat was, bleek ons wapen, de serve, onze vijand te worden en een echte knotsgekke aanval kwam er nu ook weer niet uit. Coach Marjon besloot snel haar twee time-outs aan te vragen om een ommekeer te genereren. Helaas bleek dit niet te werken. 08-18 waren de harde cijfers op het scorebord. Maar goed, bij de 15 begint het spel pas... Geen time-outs meer en alleen een keiharde “inhaalslag Epe” zou ons nog kunnen redden. “Koppies op” dus, aldus de negen aanvoerders. We knokten ons knap terug in de wedstrijd. Er werd goed verdedigd, de aanvallers werden goed bediend en er werden mooie punten gescoord. Eva Damen komt er de laatste paar punten in voor Judith. Het was zenuwslopend, maar geconcentreerd als altijd serveerde zij de set uit met 25-22. Door het oog van de naald dus, 1-0.
De tweede set mochten de highlanders weer aan hun favoriete veldkant beginnen, deze kant schijnt immers geluk te brengen. Voor meer van dit soort bijgeloven verwijs ik u naar Marjon, die tevens een opleiding tot waarzegster volgt. De tweede set werd er meteen goed begonnen en stond er al snel een voorsprong op het bord. Dit gaf het team een relaxt gevoel en kon er zonder zorgen worden gespeeld. Fouten maken was niet erg en helemaal niet als de tegenstander dat beter deed. Door onze goede serve konden de Rebelle geen grip krijgen op de set en werd ons eigen niveau weer gehaald. De tweede set wonnen we daarom vrij gemakkelijk met 25-19.
De beruchte derde set, waar menig Forza-lid in heeft gefaald, was aanstaande. En zoals een wijs man ooit zei ‘Never change a winning team’, bleef in de derde set het team staan. In de derde set leken de Rebelle gebroken. Gelukkig bleef het volleybal er verzorgd uitzien. Passend, serverend, aanvallend, verdedigend, blokkerend, het zag er zo kinderlijk makkelijk uit. Onze serve was terug van weggeweest en de Rebelse vrouwen werden ace na ace vernederd. Dit gaf de vrouwen van Forza een voorsprong van wel tien punten. Eva Damen speelde haar laatste minuten van dit seizoen in een set die voorbij leek te vliegen. De set werd makkelijk uitgespeeld met een in topvorm verkerende Judith, die de verdediging van de Rebelle naar lucht liet happen. Op 24-10 was daar de afscheidswissel van “mama” Eva. Lepelblad stond te kwispelen bovenop zijn rots en Geer maakte het laatste punt voor ons. 25-10.
De wedstrijd was gewonnen, maar de laatste set was beslissend. Worden de vrouwen uit Dieren naar huis gestuurd met lege handen? Ja, de laatste set was slechts een formaliteit, waarbij Rebelle geen echte weerstand meer wist te bieden op het offensief van Forza. Na de 3-0 voorsprong was de laatste set eigenlijk al gespeeld voordat die begonnen was. De perfecte set-ups vlogen weer over het veld en de comfortabele voorsprong was al snel genomen. Een mooie 7 meter bal van Henk zorgde ervoor dat wij niet meer in de problemen kwamen. Eva Damen die in de derde set nog afscheid had genomen kwam in de vierde set met een onvervalste comeback (de snelste overigens sinds een zwangerschap) door de plotselinge uitval van Eva Schakel. Ze deed nu echt voor de laatste keer dit seizoen haar intrede in het veld en liet zien waarvoor ze is gekomen, hard inslaan. Echter nog belangrijk om te vermelden was dat Rebecca zich zo goed voelde dat zij zelf het laatste punt wilde maken. Jammerlijk genoeg voor Rebecca zag niet alleen heel Forza al vroeg aankomen dat zij dit ging doen, maar het blok ook. Ook de laatste set werd gewonnen, ditmaal met 25-08. Na anderhalf uur stond er na een spannende eerste set toch een meer dan terechte 4-0 op het scorebord.
Overigens leuk om te vermelden dat er minstens tien aces zijn gescoord tegen de Rebelle. Na de wedstrijd beweerde de passerloper van de Rebelle dat in hun sporthal het veld toch echt een meter korter is. Nog een vermelding voor onze mini van de week, Akasya Erkiymaz. Akasya geloofde er vanaf begin af aan in dat we nog zouden gaan winnen in de eerste set. Akasya, bedankt dat je er was, hopelijk vond je het leuk en tot over een paar jaar in dames 1. Over twee weken nemen we het op tegen Orion D2. Momenteel een plekje boven ons met maar een punt verschil. Ben je in de buurt of wil je gewoon komen kijken naar een aantal volleybalgodinnen? Om 17.00 uur, Nieuwland, veld 1.
De statistieken van de wedstrijd:
