Zaterdag, de mooiste dag van de week. Deze zaterdag echter bijzonder in zijn soort... 11 november... Sint Maarten. Om kwart over 4 zaten de dames van het eerste met hun zakken nog leeg. Maar de lampions stonden aan. Stuk voor stuk kregen we een eigen couplet om mee te zingen in deze wedstrijd van onze trainer/coach Marco Veenhuizen. Bij deze introductie kwamen wij er ook achter dat Bejo de sponser is van Dinto en dat er dus geen sprake is van een dubbele naam.  

 

Startsignaal gegeven, nadat dames 2 het veld al warm had gebeukt mochten de dames van het eerste vol gas inlopen. Eerste set, laten we het hier niet te lang over hebben. Slechte start. De dames van Dinto zongen harder mee en bij Forza was het stil. De taken werden niet uitgevoerd en de toonhoogtes zaten er maar met vlagen bij. Set verloren met 16-25. 

 

"Gauw vergeten," werd ons verteld aan het begin van de tweede set. Het veld op, tweede kans. Kijk eens aan, dat ging beter. Het is leuk om te merken dat er elke week progressie in zit. De passe kwam weer aan, de setjes lagen beter en de ballen werden erin gejankt. Toch bracht dit duel niet de winst voor de Hooglandse dames. Dit was een “set met karakter”, de papieren liegen er niet om. We deden mee in de finale maar uiteindelijk was er sprake van een fade-out (het langzamerhand wegsterven van de muziek. Het is alsof je als het ware de volumeknop zachter draait). Helaas. 26-24 verlies. 

 

Derde kans. De dames van Hoogland willen toch wel heel graag een set pakken. Op het veld was er vanaf het begin al sprake van een ware harmonie. Er wordt nog een paar keer geschreeuwd langs de gele lijn dat de tonen vloeiend en met elkaar verbonden gespeeld moesten worden. Akkoord Marco. Anita had de nieuwste Gucci tas en Berend had een maar al te frisse opskeer, maar zij konden allebei de Hooglandse dames niet van hun focus krijgen. In het hoge Hoogland was in deze set het onmogelijke mogelijk; een heuze libero die voor spelverdeler speelde bij de gasten en een bewonderingswaardig blokkerende spelverdeler aan de kant van de thuisploeg. 

Klasse, passie en veel zweet. Hier kan je nog van nagenieten, dit gaat goed. Set gepakt, zo doe je dat dus. 25-17. 

 

Vierde set, hijgend het veld op. Hier klopte vanaf het begin al veel dingen niet, Anita had haar Gucci tas ingeruild voor een Prada en Berend had zijn baard laten staan. Alles wat in de derde set aanwezig was, was in de vierde ver te zoeken. Geen sluitende blokkering, onvoldoende service druk en geen passe. Zonde. De laatste set hebben we onszelf tekort gedaan. Hoewel wij elkaar toespraken met wilskracht en overtuiging, was dat niet te zien in het spel. Set weggegeven; 12-25. 

 

Eindstand 3-1, de dames van Dinto mochten de zak snoep mee naar huis. Zoals eerder benoemd is er progressie en uiteindelijk is dat belangrijk voor in de toekomst. Wij gaan door met de trainingen, vol passie, vreugd en genot. Donderdag zijn we in de fietsenwinkel voor de allereerste bekerronde.